เมื่อเร็ว ๆ นี้ เรากล้าหาญขึ้นตอนนี้ ฉันบอกว่าเราจะไม่กระทำ อย่างอ้อม ๆ อีกต่อไป และเราจะไม่พูด อ้อมค้อมอีกต่อไป ดังนั้นเราออกอากาศการทารุณ สัตว์เหล่านี้มากมาย ทางทีวี [สุพรีมมาสเตอร์] ของเรา (ใช่ค่ะ อาจารย์) และมันเปลี่ยนจริง ๆ อย่างน้อย 1 ล้านคน ได้กลายเป็นวีแกน (โอ้ ว้าว !) (นั่นเป็นข่าวดี !) เนื่องจากสิ่งนั้น
และวันที่ 19 กรกฎาคม: “เป็นที่รัก เป็นอิสระ สูงส่ง ปลอดภัย ท่านเป็นอาจารย์ของตัวท่านเอง” ฉันบอกว่า “ฉันรู้เรื่องนั้น” นี่คือ โอยูพี(OUP) หมายถึง ผู้พิทักษ์ก็อดเสส ของจักรวาลดั้งเดิม ฉันจึงพูดว่า “ฉันรู้เรื่องนั้น แค่การเป็นอาจารย์ของ คนอื่นคือ ปัญหา และปัญหาอื่น ๆ ทั้งหมด ก็ตามมา เนื่องจากสิ่งนั้น” (ค่ะ) เพราะ การเป็นอาจารย์ของคนอื่น
วันที่ 19 ฉันพูดว่า “เหลือเชื่อ ! แมงมุมถักใย นอกระเบียงฉันไม่ลดละ เพื่อขัดขวางอย่างแข็งขัน ไม่ให้ฉันออกข้างนอก เพราะ ‘ถ้าท่านออกไปข้างนอก ความสงบสุขจะเกิดขึ้นทั่ว’” หมายถึงความสงบส่วนตัวของฉัน (ค่ะ อาจารย์) เพราะฉันสูญเสียมันไป ฉันจึงพยายามออกไป มากขึ้นหน่อย แค่ให้มีอิสระมากขึ้น “แต่มายาใช้เขามาก่อกวนฉัน ในที่สุดฉันก็ใช้สเปรย์ฉีดน้ำ จากสายยาง ไล่เขาไป ก่อนหน้านั้น ฉันทำลายใยของเขาที่อีกมุม ของระเบียง โดยไม่ตั้งใจ อยู่ตรงข้ามกัน และฉันขอโทษมาก ๆ และฉันคิดว่ามันเรียบร้อยดี แต่แล้ว “เขาได้กินใยที่เสียหาย ที่เหลือทั้งหมด” คุณเชื่อไหม (โอ้ ว้าว !) ปกติแล้ว เมื่อใยแมงมุมพัง มันก็จะอยู่ตรงนั้น (ใช่) แต่เขากินหมดเกลี้ยง! (ว้าว !) ไม่เหลืออะไรเลย แล้วเขาก็ไป อีกมุมหนึ่ง และสร้างใยใหม่ที่นั่น ที่มุมตรงข้ามกัน ใกล้ ๆ ห่างไปแค่ 1 เมตรครึ่ง “ย้าย ไปสร้างอีกใย ใหญ่มาก” ที่มุมตรงข้ามกัน “ดังนั้นฉันต้องเชิญเขา ให้ย้ายไปที่ต้นไม้ ไม่ยุติธรรมที่เขาทำแบบนั้น เพราะฉันใจดี กับญาติของเขา (ใช่ค่ะ) ก่อนนี้และตลอด ดังนั้น ไม่ใช่แมงมุมทุกตัว ที่ทำงานร่วมกับฉัน” ฉันอ่านอยู่ “ชนิดอื่น จะดีกว่า ใจดีกว่า ตัวที่แบนกว่า ที่ดูคล้าย ๆ ปู จะดีกว่า” นั่นคือที่ฉันเขียนไว้ แค่นั้นแหละ ตอนนี้ฉันให้คุณถามคำถาม (ขอบคุณอาจารย์ ที่แบ่งปัน) ไม่เป็นไร ยังมีอีก แต่ไม่เป็นไร เราไม่มีทางพูดจบทั้งหมด
ฉันอ่านอะไรเกี่ยวกับ 10 กรกฎาคม หรือยัง ? (คิดว่ายังค่ะ) วันที่ 10 กรกฎาคม “กระรอกมา จากทุกแห่งหน” จากภูเขาที่ฉันเคย ให้อาหารพวกเขาแต่ก่อน (ค่ะ) พวกเขามาไกลขนาดนี้ เพื่อมาพบฉัน (ว้าว ! น่ารักมาก ! ดีจัง) โอ หมดทั้งกลุ่ม แล้วฉันคิดว่าพวกเขาหิว ฉันอยากเลี้ยงอาหารพวกเขา ฉันให้สิ่งที่ฉันมี แต่พวกเขาไม่กิน พวกเขาแค่มา บอกบางอย่างกับฉัน
และอีกเรื่อง : การค้นพบ เพราะฉันได้อ่าน บางเรื่องของพระพุทธเจ้า (ค่ะ อาจารย์) พระพุทธเจ้าตรัสว่า รุกขเทวดาบางตน (ค่ะ) พวกเขามีลูกด้วย ฉันพูดว่า “พวกเขามีลูก ได้อย่างไร ? พวกเขามีการแต่งงาน มีสามี และทั้งหมดนั้นหรือ ?” พวกเขาบอก “ไม่ใช่ พวกเขาแค่สร้างผลไม้” ดังนั้น เมื่อใดที่เรากินผลไม้ เราทำให้พวกเขาเจ็บ ฉันจะอ่านมัน ฉันไม่มีแว่นตา ฉันต้องใส่แว่น แม้ว่า ไม่ใส่แว่น ฉันจะดูดีกว่า ไม่ใช่หรือ ? ใครจะสนล่ะ “รุกขเทวดา สร้างลูกเพื่อให้” ฉันถามพวกเขาว่า “ทำไมคุณถึงมีลูก ? คุณต้องการลูกจริง ๆ หรือ ?” พวกเขาบอกว่าพวกเขาสร้างมันขึ้นมา แค่เพื่อทำประโยชน์ “เพื่อให้” นั่นคือสิ่งที่พวกเขาพูด ให้ผล Y-I-E-L-D ฉันเดาว่า หมายถึง เพื่อช่วยเหลือ ใช่ไหม ? (ใช่ค่ะ ฉันคิดอย่างนั้น) ให้ผล เพื่อที่จะให้ และนั่นคือผลไม้ “ดังนั้นการเก็บผลไม้จากพวกเขา ทำให้ต้นไม้เจ็บปวด พวกเขาไม่จำเป็นต้องมีคู่ เพื่อให้มีลูก ก็แค่เวทมนตร์” (ว้าว) ฉันจำได้ครั้งหนึ่ง ฉันอ่านบางอย่าง เกี่ยวกับพระมหาวีระ พระองค์แนะนำสาวกของพระองค์ ไม่ให้เก็บผลไม้จากต้น ผลไม้อย่าง แตงกวา ไม่เป็นไร แตงโม ก็ไม่เป็นไร (ค่ะ) ประเภทแตงพวกนั้น หรืออาจจะประเภทที่คล้าย ๆ กัน อย่างน้ำเต้าพวกนั้น และทำนองนั้น (ค่ะ) ฉันคิดว่ามันเป็นอย่างนั้น ฉันคิดแล้วนี่ เรื่อง 2 เรื่องนี้สอดคล้องกัน
ก็ กระรอกมาแล้ว ฉันลืมไปแล้ว ระหว่างเล่าเรื่อง ฉันไปพูดเรื่องต้นไม้ แล้วตอนนี้ฉันถึงจำได้ เรื่องกระรอก ตอนพวกเขามา เขาแค่วิ่งไปรอบ ๆ สถานที่ของฉัน ครู่หนึ่ง และส่งเสียงร้อง พูดคุย และเต้นรำ (โอ ว้าว) และบอกฉันเรื่องนั้น กระรอกทั้งหมดก็มา และเต้นรำไปรอบ ๆ และเมื่อฉันคุยกับพวกเขา ฉันพูด “หวัดดี สบายดีไหม พรรคพวก ? ขอบใจที่มาเยี่ยม” และเหล่ากระรอก เขา นอนแผ่ราบลง (ว้าว !) ไม่วิ่งหนีไปจากฉัน พวกเขาแค่นอนราบ เงียบสงบ และแค่จ้องมองฉัน และ ฟังขณะที่ฉันพูด (น่ารักมาก !) (ค่ะ) ฉันแปลกใจเหมือนกัน ฉันไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน
ปกติกระรอกป่า เมื่อคุณเข้าไปใกล้ พวกเขาจะวิ่งหนีไป (ใช่) แต่พวกเขาแค่นอน แผ่ราบลง แผ่บนลำต้นของต้นไม้ แผ่แบนราบ แบนจริง ๆ ! แบนเท่าที่จะแบนได้ ราวกับหมอบกราบ (ว้าว !) และจ้องมองฉัน และ คอยฟังจนฉันพูดจบ ฉันจำไม่ได้ว่า บอกอะไรกับพวกเขา ฉันแค่ คุณรู้นะ ผู้หญิงคุย ฉันเดานะ “ขอบใจที่มา” และทั้งหมดนั้น “เธอหิวไหม” ทำนองนั้น “ที่นั่นเธอกินดีไหม” หรือ “คุณมาที่นี่เพื่อมาพัก หรือเปล่า ?” แล้วพวกเขาก็หายไป เร็วพอ ๆ กับที่มา หลังจากนั้น ฉันไม่เห็นพวกเขา อีกเลย (ว้าว) ฉันคิดว่าพวกเขามาพัก แต่ไม่ใช่ พวกเขาแค่มาบอก สิ่งต่าง ๆ แก่ฉัน แล้วก็จากไป
ฉันพูดตรงนี้ว่า “ตอนคุยกัน กระรอกนอนราบ” มีตัวหนึ่ง และตัวอื่น ๆ ฉันไม่ได้สนใจ ที่จะดูทุกตัว (ค่ะ) อยู่ตรงหน้าฉัน ประมาณ 20 นิ้ว (ว้าว) บนลำต้นต้นไม้ ข้างหน้าระเบียงฉัน ดังนั้นตอนฉันพูด เขาแค่นอนราบอยู่ เมื่อฉันมองไปที่ตัวอื่น ก็เหมือนกัน และพวกเขาจ้องมองฉันกันหมด เมื่อฉันคุยกับพวกเขา ทุกตัวก็หันมาทางฉัน และฟัง พวกเขาไม่ร้องเสียงแหลมไปทั่วอีก พวกเขาไม่คุย ไม่เคลื่อนไหว แล้วฉันก็พูดว่า “ทำไมเธอ นอนราบกัน ? ดูแปลกมาก” เขาพูด “แสดงความเคารพอาจารย์” นั่นคือสิ่งที่เขาพูด (ว้าว) ดังนั้นทีนี้ แล้วเขาก็... ใครพูดอันนี้ ? สักครู่นะ โอ พวกเขาพูดอีกว่า “ท่าน ให้อภัย ศิษย์ที่ไม่ภักดี” พวกเขาเอ่ย ชื่อบุคคลนั้น ใช่ ฉันรู้อยู่ เธอได้เปิดเผยบางอย่าง ที่ทำให้ฉันตกตะลึงด้วย คุณไม่มีทางรู้ว่า ผู้คน ภายในเขาเป็นอย่างไร (ค่ะ) มองแต่ภายนอก คุณไม่มีทางรู้ได้
และวันที่ 11 ฉันพูดว่า “พระเจ้าที่รัก ไม่อยากเชื่อว่า มนุษย์บางคน ได้รับอิทธิพลที่เลวร้ายมากหรือเลวร้าย และชีวิตฉันต้องเดือดร้อน แบบนี้ตลอดหรือ ? พระองค์รู้ว่าฉันไม่สมควรได้รับมัน ใช่ไหม ? อนึ่ง พระองค์ก็ตรัสเช่นนั้นกับฉัน โอเคค่ะ ขอบคุณพระองค์” จบ
ฉันหมายถึง ยังมีอีกหน่อย แต่สำหรับตอนนี้ มันพอแล้ว เหล่านี้เป็นสิ่ง ที่คุณอยากรู้อยากได้ยิน และที่เหลือ คุณถามฉันได้ และฉันยินดีตอบ เพราะคุณรวบรวม คำถามมาแล้ว ใช่ไหม (ค่ะ อาจารย์) และนั่นคือเหตุที่ มีการประชุมนี้ขึ้น (ค่ะ ขอบคุณอาจารย์) ฉันดีใจ ฉันดีใจที่คุณถามบางอย่าง เพราะมันดีกับ โลกเสมอ เพราะอะไรก็ตามที่คุณถาม มันเป็นคำถามของมนุษย์ และมนุษย์อื่น ๆ อีกมากมาย พี่น้องของคุณ อยากได้ยิน คำถามของคุณหรือ อยากฟังคำตอบ เพราะ พวกเขาไม่มีโอกาสได้ถามฉัน (ใช่ค่ะ) และจะดี กับชาวโลกเช่นกัน ถ้าพวกเขาฟัง (ใช่ค่ะ) ฉันไม่หวัง แต่ฉันภาวนาให้พวกเขาได้ฟัง และมันจะช่วยพวกเขา
เมื่อเร็ว ๆ นี้ เรากล้าหาญขึ้นตอนนี้ ฉันบอกว่าเราจะไม่กระทำ อย่างอ้อม ๆ อีกต่อไป และเราจะไม่พูด อ้อมค้อมอีกต่อไป ดังนั้นเราออกอากาศการทารุณ สัตว์เหล่านี้มากมาย ทางทีวี [สุพรีมมาสเตอร์] ของเรา (ใช่ค่ะ อาจารย์) และมันเปลี่ยนจริง ๆ อย่างน้อย 1 ล้านคน ได้กลายเป็นวีแกน (โอ้ ว้าว !) (นั่นเป็นข่าวดี !) เนื่องจากสิ่งนั้น แม้มันจะโหดร้ายมาก ๆ ทุกครั้งที่ฉันเห็นภาพ ความโหดร้ายเหล่านี้ ฉันกรีดร้องและฉันร้องไห้ โอ้ มันทำให้ฉันเสียใจไปหลายวัน และฉันกรีดร้องลั่นสวรรค์ ฉันบอกพวกเขาว่า “จะต้องทำบางอย่าง” ฉันหวังว่าฉันมีเวลามากขึ้นเพื่อที่จะ... โอเค ไม่เป็นไร ตอนนี้เป็นเวลาของคุณ เชิญ (ค่ะ อาจารย์) ค่ะ
( อาจารย์คะ เนื่องจากโควิด-19 265 ล้านคน มีความเสี่ยงต่อ “การระบาดใหญ่ของความหิว” ตามที่ผู้เชี่ยวชาญกล่าว กรรมการบริหารโครงการ อาหารโลก เดวิด บีสลีย์ บอกกับ คณะมนตรีความมั่นคงแห่งยูเอ็น ว่า “เราอาจเผชิญกับ ความอดอยากมากมายตามจำนวน ในพระคัมภีร์ไบเบิล ภายในไม่กี่เดือนอันสั้น” มีสิ่งใดที่คน หรือศิษย์จะทำได้หรือควรทำ เพื่อเตรียมความพร้อม เผื่อว่าสิ่งนี้เกิดขึ้น ? ) โอ ใช่ จำได้ไหม ฉันอ่านข้อความของฉันให้คุณฟัง ก่อนคุณจะถามคำถาม (ใช่ค่ะ) ข้อความแรกเลย ฉันเขียนในสมุดบันทึกของฉัน วันที่ 24 กรกฎาคม ? (ใช่ อาจารย์) ฉันเพิ่งอ่านให้คุณฟัง (ใช่ อาจารย์) ฉันพูดว่า “พึ่งตนเองให้มาก เท่าที่จะเป็นไปได้” (ค่ะ) แม้ว่าคุณมีระเบียง คุณสามารถปลูกสิ่งที่กินได้ (ค่ะ) ถ้าคุณมีที่ดิน คุณก็ปลูกพืชผล คุณปลูกผัก คุณปลูกไม้ผล จงพึ่งตนเอง ให้มากเท่าที่เป็นไปได้ ใครก็ตาม
ที่จริง ฉันอยากพูดเรื่องนี้ สักพักหนึ่งแล้ว ตอนที่โทรด่วนครั้งแรก ถึงผู้นำต่าง ๆ แต่ฉันลืมไป มันอยู่ในความคิดของฉัน จนมันโผล่มาอีกครั้ง หลายวันด้วยซ้ำ ก่อน 24 กรกฎาคม จนฉันมีเวลาจดมันลงใน สมุดบันทึกของฉันและบอกพวกคุณ ก่อนที่ฉันจะลืมไปอีก มีหลายอย่าง ที่ฉันลืมจด หรือไม่มีเวลาจด แม้แต่นิมิตทางจิตวิญญาณ หรือข้อความทางจิตวิญญาณ คุณนึกไม่ออกหรอกว่า ฉันยุ่งแค่ไหน ! (ค่ะ อาจารย์) ใครก็ตามที่ฟัง และศิษย์ แน่นอน ปลูกอาหารเกษตรอินทรีย์ ให้มากเท่าที่คุณทำได้ พึ่งตนเอง ให้มากเท่าที่คุณทำได้ (ค่ะ ขอบคุณอาจารย์) นั่นคือเหตุที่มีแรงผลักดัน ให้ฉันอยาก บอกข้อความนี้ แต่แล้ว ฉันก็รีรอจนถึงวันนี้ อย่างน้อย เราก็รับรู้แล้วตอนนี้ (ค่ะ)
( อีกคำถามคือ สัตว์ในฟาร์มเลี้ยงปศุสัตว์ ถูกฆ่า เพราะ โรงงานแปรรูป ปิดลงและ มีสัตว์ล้นตลาด สิ่งนี้จะทำให้ การระบาดใหญ่โควิด-19 แย่ลงไหม เนื่องจาก สร้างกรรมเพิ่มขึ้น ? ) มันเหมือนกัน ไม่ว่า พวกเขาจะฆ่าสัตว์เพื่อบริโภค หรือคัดทิ้งไป เนื่องจากล้นตลาด มันก็เหมือนกัน ! (ค่ะอาจารย์ จริงค่ะ) อะไรก็ตามที่คุณทำกับสัตว์ คุณจะได้รับมัน (ค่ะ) มันเหมือนกัน เราไม่น่าจะ ผลิตสัตว์มามากมาย ด้วยการผสมเทียม หรือด้วยวิธีเทียม ๆ หรือด้วยวิธีตามธรรมชาติ อะไรก็ตาม แล้วก็ฆ่าพวกเขา (ใช่ค่ะ อาจารย์) หรือพรากลูกน้อยของพวกเขาไป เอานมไปจากทารก และกักกัน ลูกโคน้อยที่น่าสงสารไว้ในกรง เพื่อให้เนื้อของพวกเขา อ่อนนุ่ม และฆ่าพวกเขา ฆ่าแม่ ฆ่าลูก โธ่ ! (ใช่ค่ะ มันน่ากลัว) นี่มันแย่มาก น่ากลัว เราทำให้ตัวเรา เผ่าพันธุ์มนุษย์ กลายไปเป็นเผ่าพันธุ์ฆาตกรรมเช่นนี้ มันน่าเกลียดน่ากลัวมาก คุณจำได้ไหม ตอนเราเป็นเด็ก เราอ่านนิทานมากมาย เกี่ยวกับแม่มด (จำได้ค่ะ อาจารย์) ที่รออยู่ที่ไหนสักแห่ง ในป่าหรือบางแห่ง เพื่อหลอกล่อคนหรือเด็กไปกิน ? (ใช่ค่ะ) เรากำลังทำ สิ่งเดียวกันกับสัตว์ (ใช่ค่ะ) เรื่องราวเดียวกัน (ใช่ค่ะ)
( สำหรับผู้ป่วยบางราย อาการบางอย่างจาก โควิด-19 ยังคงอยู่ หลายเดือนด้วยซ้ำ หลังจากหายอย่างเป็นทางการแล้ว ตัวอย่างเช่น หายใจหอบ และบางคนกระทั่งพัฒนา อาการใหม่ขึ้น : อาการสมองล้า หรือเหนื่อยล้า มีวิธีที่จะให้หายดีไหม ? ) ไม่มี (โอ ว้าว พระเจ้า) ถ้าพวกเขามีอาการป่วยน้อย พวกเขาก็จะไม่หอบ แต่ถ้าป่วยหนักไปแล้ว มันก็จะมีอาการต่อ หรือนอนรอนิ่ง ๆ อยู่ตรงนั้น (ค่ะ อาจารย์) คนคิดว่า มันแค่หวัดธรรมดา มันไม่ใช่อย่างนั้น ฉันอ่านข่าวมาก่อน หลายคน รวมทั้งพระและทั้งหมด ไม่เห็นความสำคัญของโควิด-19 แล้วพวกเขาเอง ก็ติดโรคด้วย และเสียชีวิต (ใช่ค่ะ) ดังนั้น นั่นคือเหตุที่ ฉันเฝ้าบอกพวกคุณ แม้ว่าฉันอยู่ในฌาน ฉันไม่ควรออกมาแบบนี้ แต่ฉันเป็นห่วง (ค่ะ ขอบคุณอาจารย์) ฉันต้องบอก และใครก็ตามที่ฟัง พวกเขาอาจช่วยชีวิตตัวเองได้ (ใช่ค่ะ อาจารย์) (ขอบคุณค่ะ อาจารย์) และเป็นเพราะ บุญน้อยเกินไปด้วย ถ้าคุณมีบุญมากขึ้น คุณก็อาจหายป่วยได้ (เข้าใจค่ะ อาจารย์) แต่ถ้ามันติดเชื้อ และทรุดหนักแล้ว ก็จะไม่หาย คุณอาจมี ยาหรืออะไร ที่จะหยุดมันได้ แต่ไม่หายสนิท (เข้าใจค่ะ) โอเค
