แม้แต่ตุ๊กแกก็บอกฉันอีก ตุ๊กแกอีกตัวมา เขาบอกว่า “เพื่อสันติสุขของอาจารย์ อย่าดูข่าวทางลบ” (วาว) ฉันบอกว่า “ฉันดูแค่หัวข้อข่าว ในโทรศัพท์มือถือ” เขาบอกว่า “มันก็ยังคงไม่ดี ไม่ดี ปล่อยวางตัวท่านเองจากมัน”
ฉันไม่มีกล้องถ่ายรูปมาด้วย ฉันอยากจะ ถ่ายรูปเธอเพื่อให้พวกคุณดู ว่าแมงมุมแบบไหน ที่ฉันเห็นตอนนั้น แมงมุมที่มาบอกฉัน และช่วยชีวิตฉันจากงู (ค่ะ อาจารย์) ตัวนั้นคล้ายกับเธอ เพียงแต่ตัวใหญ่กว่า ถ้าคุณเห็นตัวที่สีน้ำตาลอ่อน ตัวกลม ๆ ก็คือชนิดนั้น พวกเขาใจดีมาก หลังจากที่เธอเล่าให้ฉันฟังแล้ว ฉันพูดกับเธอว่า “ดูแลตัวเธอเองด้วยนะ และลูกในท้องของเธอด้วย” และอื่น ๆ แล้วเธอก็ไป ฉันมาเสียใจภายหลัง เพราะเธอดูเหมือนกับ แมงมุมตัวที่ช่วยชีวิตฉัน ตอนอยู่ในห้องเก็บของ สถานที่อีกแห่ง และฉันเสียใจที่ไม่ได้ถ่ายรูปเธอไว้ (ค่ะ อาจารย์) เพราะฉันอยากให้พวกคุณเห็น แมงมุมชนิดนี้ เพราะว่า ในสุพรีมมาสเตอร์ทีวีของเรา มีโชว์ให้เห็นแมงมุมอีกชนิดหนึ่ง แต่ว่าแมงมุมชนิดนี้ ฉันไม่เห็นว่า พวกนี้ทำใยแมงมุมหรืออะไรเลย พวกเขาแค่วิ่งไปทั่ว (ค่ะ อาจารย์) ชนิดที่ตัวสีน้ำตาล ตัวกลม ๆ ดูเหมือนปู (ค่ะ) ฉันเสียใจที่ ไม่ได้ถ่ายรูปเธอไว้ ฉันคงจะไม่มีกล้องถ่ายรูป ติดมาด้วย ฉันพบเธอในที่อื่น ในสิ่งแวดล้อมที่คล้าย ๆ กัน เพียงแต่เป็นบ้านอีกหลังหนึ่ง (ค่ะ อาจารย์) ขณะที่ฉันทำบางอย่างอยู่ แล้วเมื่อฉันกลับไปห้องของฉัน ฉันรู้สึกเสียใจ ฉันคิดว่า “โอ ฉันน่าจะ ถ่ายรูปเธอไว้ จะได้เอาไปให้ทีมงานของฉันดู” ชนิดนั้น ไม่เหมือนกัน แต่คนละชนิด (ค่ะ อาจารย์) และฉันพูดว่า “โอ แมงมุม ฉันลืมถ่ายรูปเธอไว้ เธอกลับมา ตรงไหนสักแห่งได้ไหม มาที่บ้านของฉัน?” ฉันได้แต่พูดอย่างนั้น พูดซ้ำอยู่สองสามครั้ง (ค่ะ)
ดูสิ ในวันเดียวกัน แค่ไม่นานหลังจากนั้น เพราะว่าสำหรับเธอแล้ว มันใช้เวลานานที่จะ คลานระยะทางไกลขนาดนั้น (ค่ะ อาจารย์) มันไม่ไกลเพียงแต่ว่า สำหรับเธอ ตัวเล็กขนาดนั้น และมีลูกอยู่ในท้องด้วย ในกระเป๋าสีขาว (ค่ะ) ดูเหมือนเม็ดยา สีกลม ๆ ขาว ๆ (ค่ะ อาจารย์) และแล้วเธอก็มา แต่ฉันไม่เห็นเธอ ฉันฉีดสเปรย์พ่นน้ำ เพื่อไล่แมลงที่ตายแล้ว (ค่ะ) และเธอก็กลัวมาก เธอวิ่งหนี ฉันเห็นเธอพร้อมกับท้องของเธอ ฉันบอกว่า “โอ โอ โอ โอ! ฉันขอโทษ” ฉันไม่ได้พ่นน้ำใส่เธอ แต่ว่าเสียงน้ำและความเปียกชื้น ฉันฉีดแค่นิดหน่อย เป็นละอองฝอย (ค่ะ) – เธอกลัว ฉันจึงพูดว่า “โอเค โอเค หนีไป ปกป้องตัวเธอเองและลูกของเธอ ฉันขอโทษนะ ฉันไม่เห็นเธอ” ดังนั้น ฉันไม่เห็นเธออีก ตั้งแต่นั้น เธอคงกลัวมาก จนถึงเวลานี้ เธอไม่กลับมาเลย
รู้ไหม สัตว์เหล่านี้ แม้แต่แมลง แม้แต่แมงมุม หรือจิ้งจก อะไรแบบนั้น พวกเขาประทับใจฉัน มาก ๆ มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ อย่างที่ไบเบิลกล่าวว่า “ถามพวกนก และพวกเขาจะบอกคุณ (ค่ะ) พูดกับปลา และพวกเขาจะแนะนำคุณ” อะไรแบบนั้น เกี่ยวกับสัตว์ พวกเขาจะช่วยคุณ (ค่ะ อาจารย์) พวกเขาเป็นผู้ช่วยของคุณจริง ๆ แม้แต่ตุ๊กแก ตัวเล็กเท่านิ้วโป้งฉัน และแมงมุม เธอตัวใหญ่กว่านิ้วโป้งฉัน และแน่นอน มี 8 ขา (ค่ะอาจารย์) โอ พระเจ้า เธอมา! (โอ น่ารักมาก) คลานมาตลอดทาง แต่ฉันไม่เห็นเธอ เธออยู่ในที่สังเกตเห็นชัดมาก แต่ฉันงานยุ่งเกินไป พยายามไล่แมลงที่ตายแล้วออกไป โดยการฉีดน้ำ ฉันจึงไม่ได้สังเกต นั่นแหละ เธอเลยกลัวมากและหนีไป ฉันรู้สึกเสียใจมาก ฉันบอกขอโทษอยู่หลายครั้ง บอกว่า “ฉันขอโทษจริง ๆ ยกโทษให้ฉันนะ ยกโทษให้ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอกลัว ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายลูกของเธอ โปรดดูแลตัวเธอ ให้ดีนะ” นั่นคือเรื่องราวของแมงมุมตัวนั้น
มีตัวอื่น ๆ ด้วย แม้แต่ตัวเล็ก ๆ ก็มาเหมือนกัน และบอกฉัน... แมงมุมตัวนั้นบอกอะไรฉัน เมื่อตอนบ่ายวันนี้อีก? โอ ฉันไม่มีเวลาจดไว้ ตอนนี้ฉันลืมแล้ว ตัวที่เล็กมาก โอ ใช่ เพราะฉันถูกรบกวนมากเกินไป ปัญหามากเหลือเกินเมื่อเร็ว ๆ นี้ กับงานของพวกเรา (ค่ะ) ทุกรายการมีปัญหา พวกคุณรู้ ใช่ไหม? (ค่ะ) ทุกคนลำบากเหมือนกัน ดังนั้นฉันคิดว่า บางทีฉันต้องย้าย อีกอย่างคือ แมลงมากมาย มารบกวนฉัน แมงมุมนั้นมา ตัวที่มีสีสันแบบนั้น และห้ามฉัน ฉันพูดว่าบางทีฉันควรจะย้าย ไปอีกที่หนึ่ง ที่สงบสุขกว่า ดังนั้นแมงมุมก็มา พวกเขาสองตัว บอกฉันว่า “อยู่ที่นี่! อยู่ที่นี่ มันปลอดภัยกว่าสำหรับท่าน” (วาว!) ฉันอยากจะย้าย ฉันเก็บของบางอย่างแล้ว แต่พวกเขามาอย่างเร็ว และแม้แต่พวกนก ก่อนฉันจะลืม พวกนกก็มา หลายร้อยตัว (วาว! มหัศจรรย์มาก!) เป็นร้อยเป็นพันตัว ฉันไม่รู้ ไม่รู้ว่ามาจากไหนในทันที พวกเขามา และส่งเสียงจิ๊บ ๆ อยู่ข้างนอก ทั่วไปทุกซอกทุกมุม พวกเขาส่งเสียงจิ๊บ ๆ อยู่ทุกแห่ง พวกเขาบอกฉันว่า “อย่าไป! อย่าไป! โปรดอยู่ที่นี่” ฉันพูดว่า “ทำไม?” และพวกเขาก็บอกว่า “ถ้าท่านไป พลังลบกำลังรอ จะทำร้ายท่านบนถนน” (โอ พระเจ้า) บางทีฉันอยู่ที่นี่ ปลอดภัยมากกว่า แต่ถ้าฉันไปบนถนน ฉันอาจจะไม่ปลอดภัย มันอาจจะต้อง ผ่านฐานที่มั่นของพวกเขา (ค่ะอาจารย์) แล้วพวกเขาอาจจะทำร้ายฉัน บนถนน ดังนั้นฉันไม่ย้ายอีก แต่ฉันต้องจัด สิ่งต่าง ๆ ของฉันอีก แกะออกมา และจัดใหม่ บอกฉันหน่อยว่าฉันยังคงดูดี (ท่านดูสวยงามค่ะ ท่านดูสวยมากค่ะอาจารย์) นั่นเพราะว่า คุณไม่เห็นเหงื่อ ที่ฉันทำงานทั้งวัน เพื่อจัดของอีกครั้ง เตรียมแสงไฟสำหรับกล้อง และเตรียมนั่นเตรียมนี่ เตรียมจัดมุม ที่ไม่แน่นเกินไป หรือดูไม่แย่เกินไป เพื่อที่คนตัดต่อวิดีโอ จะไม่ต้องทำงานหนักเกินไป ในการปิดภาพฉากหลัง (ค่ะ อาจารย์) ฉันไม่ได้มีเวลาเตรียมทุกครั้ง ดังนั้นบางครั้งพวกเขา ต้องทำงานหนักมาก ฉันต้องขอบคุณพวกเขา คนตัดต่อวิดีโอ (ค่ะ) เพราะพวกเขาจะต้อง ปิดภาพฉากหลัง (ค่ะ) ฉันคิดว่าครั้งนี้ พวกเขาคงไม่ต้องแล้ว มันมีแต่ผ้าม่านและฝาผนังไม้ ฉันคิดว่าพวกเขา ไม่ต้องปิดอะไรอีก เอาล่ะสิ่งเหล่านี้คือ ที่ฉันอยากบอกพวกคุณ ฉันไม่รู้ มีอะไรอีกไหม? โอ โอเค
สุนัขของฉันตัวหนึ่งไม่กินอาหาร ฉันเคยบอกคุณก่อนนี้แล้ว? (ไม่ค่ะอาจารย์) ไม่หรือ? โอเค เพราะว่าทุกสองวัน พวกเขารายงานฉัน ว่าสุนัขเป็นอย่างไร (ค่ะ) เมื่อเร็ว ๆ นี้ สุนัขตัวหนึ่ง ตัวที่มักจะฉี่ในบ้าน เสมอ เพื่อบอกบางสิ่งให้ฉัน ถ้าหากฉันไม่ฟัง (ค่ะ) และเมื่อสุนัขตัวอื่น ไม่กล้าทำ เธอจะทำเสมอ เธอบอกว่า “ความปลอดภัยของอาจารย์ สำคัญกว่า” เธอกลัวแต่เธอก็ยังทำ หมายถึงเธอ ปกป้องฉันมาก เธอไม่สนใจถ้าฉันดุด่าเธอ ที่ฉี่ในบ้าน เธอไม่ได้ทำอย่างนั้นเสมอ ต่อเมื่อมีบางสิ่งที่สำคัญเท่านั้น เธออยากเตือนฉัน แต่ฉันมักไม่มีเวลาที่จะ ไปดูพวกเขาบ่อย ๆ มันเป็นอย่างนั้น พวกเขาคือผู้พิทักษ์ของฉันเหมือนกัน แต่ในฌานฉันไม่ได้รับอนุญาต ให้ไปดูพวกเขามากนัก เมื่อก่อนนี้ตอนที่สุนัขตัวหนึ่งตาย จำได้ไหม? (ค่ะ) ฉันต้องไปหาพวกเขา และปลอบใจพวกเขา แต่ไม่นานมานี้ฉันทำไม่ได้แล้ว (ค่ะ อาจารย์) แต่เธอไม่กินอาหารอีก ฉันถามเธอ “เพราะอะไร?” เธอบอกว่าเธอกังวลมากเกี่ยวกับ สถานะของฉัน เพราะฉันสูญเสีย ความมีคุณค่าทางจิตวิญญาณ มากเกินไป ไม่ใช่แค่คุณค่า แต่ความเยาว์วัย ความเยาว์วัยตลอดกาล ไม่ใช่ความเยาว์วัยของ รูปลักษณ์กายเนื้อ (ค่ะ อาจารย์) แต่มันก็เป็นด้วยเหมือนกัน เพียงแต่ว่า ไม่ได้หมายความถึงแบบนั้น (ค่ะ อาจารย์ เข้าใจค่ะ) และเธอบอกฉันว่า ฉันสูญเสียความเยาว์วัยไปมาก ความอิสระ ความปลอดภัย ความมีคุณค่า ความมั่นคง ฉันสูญเสียมาก กลายเป็นศูนย์ นั่นแหละเธอจึงกินอะไรไม่ลง
หลายครั้ง เธอกินไม่ลง หลายวันก่อนหน้านั้น และก่อนนั้น และก่อนนั้น ฉันต้องคอยบอกเธอว่า (ภายใน ด้วยโทรจิต) “โปรดดูแลตัวเธอเอง เพื่อเธอจะได้สุขภาพดี และแข็งแรง แล้วเราจะได้พบกันอีก เพราะถ้าเธอป่วย แล้วเราจะ พบกันและกันอีกได้อย่างไร? เธอจะทำให้ฉันเป็นห่วงอีกด้วย” ดังนั้น บางครั้งเธอก็กิน และเธอ กินได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ เพราะฉันบอกคนที่ดูแลว่า “ถ้าเธอไม่ยอมกินอาหาร คุณต้องรายงานให้ฉันรู้” เขียนบอกมาทางพวกคุณ แต่ถ้าเธอกินได้ งั้นก็ดี ถ้าเธอไม่ยอมกินหนึ่งหรือสองครั้ง ในแต่ละวัน นั่นก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเธอไม่กินเลย แบบนั้นสองวัน แล้วเราก็ต้องทำอะไรบางอย่าง (ค่ะ) ดังนั้นฉันเขียนไว้ตรงนี้ “เธอไม่กินอีกแล้ว กินน้อยมาก เป็นห่วงเกี่ยวกับการสูญเสีย หลายอย่างในด้านจิตวิญญาณ สูญเสียความมีคุณค่า สันติสุข ความเยาว์วัย อิสระ ความปลอดภัย ฉันบอกเธอว่าเธอต้องกิน และหลับสบาย เพื่อฉันจะไม่ต้องเป็นห่วงเธอ สุนัขตัวเมียอีกตัว ตัวเล็กกว่า เป็นกังวลเหมือนกัน เธอบอกว่ามนุษย์ไม่มีคุณค่า กับการเสียสละของฉัน สูญเสียมากเกินไป กลายเป็นสภาวะหมดตัวแบบนี้” รู้ไหม สุนัขอีกตัวหนึ่ง ตัวที่เล็กกว่า ตัวนี้มีตาทิพย์ พวกเขาทุกตัวดีกับฉันมาก “มันไม่จำเป็นต้องแบบนี้ ที่ท่านสูญเสียมากมาย แล้วท่านกลายเป็น สภาวะหมดตัวแบบนี้” เธอพูดแบบนั้น “ฉันขอบคุณพวกเธอ สำหรับความรักและห่วงใย”
พวกเขาบอกฉันว่า “ไม่ต้องดูข่าวอีกต่อไป ไม่ต้องสำรวจข่าว” เพราะมันจะ ทำให้ฉันสูญเสียมากยิ่งขึ้น เห็นแบบประจันหน้า กับคนที่ไม่ได้บำเพ็ญ คนที่กินเนื้อสัตว์ คนที่ดื่มไวน์ในข่าว ฉันบอกว่าฉันไม่ได้อ่านดูข่าว ฉันดูแค่หัวข้อ อ่านบางส่วนเท่านั้น ถ้าหากมันจำเป็น แต่พวกเขาบอกว่ามันไม่ดีสำหรับฉัน ดังนั้น ฉันบอกพวกเขาว่า “ฉันจะพยายามลดลง ในการสำรวจข่าว ที่เป็นทางลบและข่าวไม่ดี เพราะมันเป็นการสัมผัส โดยทางอ้อม โดยผ่านทางข่าว กับผู้คนทางลบและคนทางโลก มันไม่ดีสำหรับฉัน โดยเฉพาะในฌาน เพราะว่า ฉันสัมผัสไว พลังงานเปิด” ฉันไม่ได้เขียนทั้งประโยค จดแค่สั้น ๆ (ค่ะ อาจารย์)
แมงมุมตัวที่มีสีสัน พยายามหยุดฉัน สานใยแมงมุมไว้ทั่วทุกแห่ง ที่ฉันต้องเดินผ่าน แมงมุมอีกตัวบอกฉันว่า “เพราะตัวนั้น อยากให้ท่านล้มเหลว” ล้มเหลวในภารกิจของฉันและอื่น ๆ สุนัขอีกตัวหนึ่ง ในวันอื่น: เป็นสุนัขสีดำตัวใหญ่กว่าเหมือนกัน ไม่ยอมกินอาหาร ดังนั้นฉันถาม “เพราะอะไร? ทำไมเธอไม่กิน?” เธอบอกว่า “เป็นห่วงอาจารย์” ฉันถาม “อะไร?” เธอตอบว่า “อิสรภาพ ความเยาว์วัย สันติสุข ความมีคุณค่าของท่านไม่ดี” ไม่อยู่ในสภาวะที่ดี ฉันพูดว่า “ไม่ดี” แต่มันหมายถึงว่า “สภาวะที่ไม่ดี” ฉันเขียนสั้น ๆ ในนี้ (ค่ะ) ดังนั้นฉันบอกว่า “ฉันรู้! แต่เพื่อเห็นแก่สรรพสัตว์ ฉันเต็มใจทำ ดังนั้นมันโอเค ไม่ต้องห่วง” ฉันบอกว่า “ไม่ห่วง เธอต้องกินให้อิ่ม หลับให้สบาย เพื่อฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเธอ โอเค?” “เธอกินดีขึ้นที่นี่” เมื่อใดก็ตามที่เธอเห็นฉัน แต่ไม่ใช่ที่นั่น
ต่อไป อาจารย์สูงสุด บอกฉันด้วยข้อความสั้น ๆ ฉันพูดว่า “พระพรมีแด่ท่าน” พระองค์บอกว่า “เป็นอิสระ มีสันติสุข ปลอดภัย มีคุณค่า” ฉันถามว่า “อิสระอะไร? อิสระจากอะไร? ฉันกำลังเข้าฌาน” พระองค์บอกว่า “อิสระชีวิตท่าน” ฉันถาม “หมายความว่าอะไร?” พระองค์ตอบว่า “ไม่ต้องดูข่าวทางลบอีกต่อไป” หมายถึงสะสางตัวฉันเอง ออกมาจากโลก (ค่ะ อาจารย์) ปกติแล้ว “เข้าฌาน” หมายถึงอย่างนั้น แต่ฉันต้องทำเพราะว่า สถานการณ์พิเศษ (ค่ะ อาจารย์) ฉันไม่เคยสนใจที่จะ ดูข่าว หรืออะไรเลย คุณก็รู้ เพียงแต่ว่าช่วงนั้น เนื่องจากมันเร่งด่วนมาก แม้แต่ตุ๊กแกก็บอกฉันอีก ตุ๊กแกอีกตัวมา เขาบอกว่า “เพื่อสันติสุขของอาจารย์ อย่าดูข่าวทางลบ” (วาว) ฉันบอกว่า “ฉันดูแค่หัวข้อข่าว ในโทรศัพท์มือถือ” เขาบอกว่า “มันก็ยังคงไม่ดี ไม่ดี ปล่อยวางตัวท่านเองจากมัน”
และมีอะไรอีกตรงนี้? นั่นเป็นวันที่ 21 กรกฎาคม ฉันอ่านถอยกลับไปเรื่อย ๆ เพราะว่าทีแรก ฉันแค่อยากจะอ่านอีกเรื่องหนึ่ง แต่แล้วดูเหมือนว่า มันมีอีก 20 กรกฎาคม : “เป็นสัปดาห์ที่แย่” “แย่มากกว่าหนึ่งสัปดาห์ ผู้ประกาศข่าวทั้งหมด แม้แต่นกในรายการเคล็ดลับรายวัน ก็ยังทำผิดหมด ทั้งหมดต้องทำใหม่ ทำใหม่ ทำใหม่ เหนื่อยมาก และ[สุนัข]ตัวนั้น ก็ไม่กินอาหารอีกแล้ว ครั้งที่แล้วเหมือนกัน เป็นห่วงอาจารย์มากเกินไป เด็กน้อยที่น่าสงสาร บอกเธอว่าเธอต้อง ดูแลตัวเธอเองเพื่อฉัน”
