سخنان استاد اعظم چینگ های دربارۀ سربازان

اگر آن سرباز به خانه برگردد، به صورت یک شخص درهم شکسته برمیگردد، اصلاً اگر برگردد. ممکن است برای خانواده اش اسباب نگرانی و دردسر شود و همچنین برای خودش، بعد از اینکه از جنگ باز میگردد. او دچار کابوس می شود، اغلب کابوسهای وحشتناک، دوباره صحنه های جهنمی یا تصاویری را تجربه میکند که شاهد آنها بوده یا مسبب بخشی از آنها در مناطق جنگ یا درگیری بوده. اگر که دیگر نتواند هیچ شکنجه درونی را تحمل کند، حتی ممکن است دست به خودکشی بزند. بعد اگر بمیرد، جهنم در انتظار اوست. همه کسانی را که کشته، به سوی او می شتابند که تا ابد او را شکنجه کنند، به غیر از همه شیاطین جهنم. این چیزی است که اتفاق می افتد.

این همه افراد جوان، خوش قیافه، قوی، جوانان قوی، معصوم و پاک، در اثر ضربه های روحی، روانی، و احساسی از پا در میایند.

کشتار هرگز در ذات انسان نبوده. این کار بر خلاف نیکی و شفقت و عشق فطری ماست. به همین دلیل اگر قتل کنیم تا مدت بسیار طولانی و مدیدی بعد از آن رنج می کشیم، چه قتل انسان باشد چه قتل حیوانات. دچار رنج خواهیم شد. نمی توانیم آرامش بیابیم.

بهترین کمک این است که اصلا هرگز آنها را به جنگ نفرستند.

ما چه کمکی میتوانیم به آنها بكنیم؟ چطور كسی می تواند به او بگوید آنچه را كه در واقعیت، در جنگ واقعی دیده، فراموش كند؟ جنگ واقعی، رنج حقیقی، درد و رنج واقعی مردم.

آن یك فیلم نیست كه بتوانید آنرا خاموش كنید و فراموش كنید و فیلم بعدی را تماشا كنید، متوجه اید؟

ما باید دعا كنیم كه جهان مان دیگر هرگز كلمه "جنگ" را دوباره تلفظ نكند، بلكه كلمه "صلح" در همه جای سیاره و بر چهره تمام موجودات زنده زمین نوشته شود.