مدیتیشن: از کتاب "آمده‌ام تا شما را به خانه ببرم" اثر استاد اعظم چینگ‌های (وگان) قسمت ۱ از ۲

مدیتیشن چرا باید مدیتیشن کنیم؟

"چرا باید مدیتیشن کنیم؟ تا ذهنمان را آرام کنیم تا تعالیم را از بهشت، از ملکوت خدا یا از عوالم برتر دریافت کنیم. ما همیشه دعا می‌کنیم و درخواست می‌کنیم: "لطفا به من خرد عطا کن، لطفا آن را به من عطا کن" و وقتی خداوند می‌خواهد صحبت کند، "او" دیگر فرصتی ندارد چون ما همیشه مشغله داریم. حرف می‌زنیم، درخواست می‌کنیم و گوش نمی‌دهیم. متوجه می‌شوید؟ پس مدیتیشن زمان گوش‌دادن است. درست مثل وقتی که از من سوالی می‌پرسید، باید مدتی ساکت باشید، بعد فرصتی دارم تا هرآنچه که می‌خواهم را یا هرآنچه که باید بدانید را به شما بگویم. پس مدیتیشن اینگونه است. آرام بنشینید و پیام را دریافت کنید. وگرنه خدا می‌خواهد یک‌ میلیون چیز به شما بگوید و شما فرصت شنیدنش را ندارید. بیش از حد مشغول صحبت، دعا و آواز، و سجده و تسبیح‌گفتن هستید. اینها درست هستند. منظورم این نیست که خوب نیستند، اما بعداز آن باید مدتی آرام باشیم تا خداوند فرصتی برای ارتباط برقرار کردن داشته باشد.

همه از قبل می‌دانند که چگونه مدیتیشن کنند، اما بر چیزهای اشتباه مدیتیشن می‌کنید. عده‌ای بر دختران زیبا، برخی بر پول، برخی بر تجارت مدیتیشن میکنند. هربار که توجه کامل، تمام تمرکز و تمام وجودتان را روی چیزی بگذارید، آن مدیتیشن است. من فقط به نیروی درونی، به شفقت، به مهر، به صفت رحمت خداوند توجه دارم و این همان مدیتیشن من است. برای اینکه این را به‌طور جدی انجام دهیم، باید در گوشه‌ای ساکت بنشینیم و تنها باشیم، این فرآیند مدیتیشن است. اما با ساکت نشستن در گوشه‌ای چیزی به‌دست نمی‌آید. اول باید با آن نیروی درونی ارتباط بگیرید و با استفاده از آن نیروی درونی مدیتیشن کنید. به این می‌گویند بیداری "خود". ما باید "خود" واقعی را در درونمان بیدار کنیم و اجازه دهیم "او" مدیتیشن کند، نه مغز انسانی و درک فانی ما. وگرنه شما می‌نشینید و به هزار چیز فکر می‌کنید و نمی‌توانید احساساتتان را مهار کنید. اما وقتی خودبیدار باشید، "خود" درونی واقعی، قدرت خدا در درونتان، همه‌چیز را کنترل خواهد کرد. فقط بعد از بیدارشدن با انتقال [قدرت] توسط یک استاد واقعی، مدیتیشن واقعی را می‌شناسید. وگرنه درگیری با بدن و ذهنتان فقط اتلاف وقت است."

معنای حقیقی مدیتیشن

"این‌طور نیست که باید همیشه بنشینیم و به خدا فکر کنیم. فقط باید با خدا ادغام شویم و با خدا یکی شویم و همیشه در آگاهی "او" باشیم. منظور از "ملکوت خداوند" همین است. اگر هر از گاهی، یکشنبه به کلیسا بروید، این هم راهی برای جستجوی ملکوت خداوند است اما احتمالا راه چندان پرباری نیست. چون عیسی به ما گفت ملکوت خداوند از طریق مشاهده بدست نمی‌آید، بلکه آن در درون ماست. اگر این‌طور است، باید چه‌کار کنیم؟ بازهم باید مدیتیشن کنیم، حتی اگر گفته شده که ملکوت خداوند از طریق مشاهده نمی‌آید، یعنی حتی از طریق مدیتیشن نمی‌آید. اما این باعث می‌شود که بیشتر از آن آگاه شویم. "ملکوت خداوند" با مدیتیشن ساخته نمی‌شود، بلکه ما با مدیتیشن از ملکوت خود آگاه می‌شویم، ملکوتی که از قبل در درون ما وجود داشته.

ما معتقدیم که مدیتیشن ما طرح اصلی خداوند است و باید با قدرت خدا و "صوت خدا" ارتباط بگیریم. در کتاب مقدس آمده است: در ابتدا "کلمه" بود و "کلمه "نزد خدا بود و "کلمه" خدا بود (یوحنا ۱: ۱)

پس ما بر "کلمه" که ارتعاشی در درون است، "کلمه‌" که نمایانگر فرکانس و "قدرت خداوند" است مدیتیشن می‌کنیم. بخاطر اینکه ما معبد خداوند هستیم، خداوند با ما به این شکل سخن می‌گوید. "او" به صورت "نور" (درونی بهشتی) بر ما ظاهر می‌شود و به صورت "صوت" (درونی بهشتی) با ما صحبت می‌کند. "صوت" (درونی بهشتی) با ما صحبت می‌کند. ما با دیدن "نور" (درونی بهشتی)، چیزهای زیادی می‌بینیم. با شنیدن "کلمه" چیزهای زیادی می‌شنویم. ما آموزه‌ها را مستقیما از خداوند می‌شنویم. پس این چیزی است که بر آن مدیتیشن می‌کنیم. اما وقتی معلم قدرتمندی داریم، ممکن است در درون به "او" دعا کنید؛ اگر در مدیتیشن مشکل دارید، یا اگر خیلی از خدا دور هستید، ممکن است به یک واسطه نیاز داشته باشید. پس هنوز کمی ضعیف هستید مثل نوزادی که نیاز دارد والدینش او را نگه دارند تا بتواند راه برود. اما بعدا تنها راه می‌روید. باید بدانید که هدف شما، به تنهایی راه‌رفتن و بزرگ‌شدن است و نه اینکه تا ابد به والدین متکی باشید."

چگونه مدیتیشن کنیم؟

"توجه‌تان را به جایی که باید، به خداوند معطوف کنید، نه به پول یا چیزهای دیگر. شما از قبل توانایی مدیتیشن کردن را دارید. وگرنه اگر هیچ توجهی نمی‌داشتید نمی‌توانستید به کارتان بپردازید، یا از فرزندانتان مراقبت کنید. پس فقط توجه را بر ملکوت خداوند سوق دهید. با زمان بیشتر، دقیق‌تر به شما آموزش می‌دهیم، فقط توضیح‌دادن مراحلِ قبل و بعد زمان می‌برد. این برای اینست که بدانید چه‌چیزی در مسیر بهشت، در سطوح مختلف آگاهی، در انتظار شماست. بنابراین، کمی زمان می‌برد. وگرنه فقط چشمانتان را می‌بستید و بلافاصله روشن‌ضمیر می‌شدید. […]

"این به‌طور طبیعی پس‌از مدتی تمرین به‌وجود می‌آید. بدون زحمت می‌آید. حتی نمی‌دانید چه زمانی فکر می‌کنید یا چه زمانی فکر نمی‌کنید. فقط آنجا می‌نشینید و این اتفاق می‌افتد. نور (درونی بهشتی) می‌آید، صوت (درونی بهشتی) می‌آید و شما بی‌توجه به همه‌چیز می شوید. و هروقت که بخواهید از آن خارج شوید، دوباره از همه‌چیز آگاه می‌شوید. خب؟ خیلی آسان است."